بررسی طراحی داخلی هتل ها 

نمونه‌های قابل توجه زیادی از طراحی داخلی هتل ها وجود دارد. با این حال تعداد بسیار کمتری از آن‌ها با طراحی داخلی آنقدر فکر شده است که در واقع بحث طراحی را تغییر داده است.

طراحی داخلی هتل بورلی هیلز اثر پل آر ویلیامز

بانوی صورتی ممکن است در سال 1912 افتتاح شده باشد، اما در دهه 1940 بود که ظاهر نمادین کالیفرنیایی را که امروزه به آن مشهور است، به دست آورد. معمار پیشگام سیاه پوست پل آر. ویلیامز – که تأثیر عمیقی بر زیبایی شناسی معماری لس آنجلس داشت – در سال 1941 استخدام شد تا لابی را به روز کند که در کاغذ دیواری برگ موز مارتینیک CW Stockwell توسط Lucile Chatain پوشانده شد. ویلیامز در طول سال‌ها به‌روزرسانی‌ها و تازه‌سازی‌های زیادی را در هتل انجام داد.

طراحی داخلی هتل The Greenbrier اثر دوروتی دریپر

دکوراتور دوروتی دریپر تأثیر زیادی داشت که می توان آن را در طراحی داخلی هتل در سراسر ایالات متحده مشاهده کرد، اما در هیچ کجا بیشتر از The Greenbrier در سولفور اسپرینگز، ویرجینیای غربی دیده نمی شود. این استراحتگاه گسترده در سال 1778 افتتاح شد، اما زمانی که دریپر در سال 1947 آن را به سبک مدرن باروک خود بازسازی کرد، به چراغی از طراحی خوب تبدیل شد که مشخصه آن نوارهای پهن، چینه های گلدار، رنگ های براق، و کف های شطرنجی سیاه و سفید بود.

طراحی داخلی هتل کارلایل اثر دوروتی دریپر

ماندگارترین اثر دیگر دریپر چیزی نیست جز کارلایل، هتلی به نام Rosewood در قسمت بالایی ایست ساید نیویورک. این نماد شهر نیویورک که در سال 1930 افتتاح شد، دارای سبک آرت دکوی متمایز است که به تاریخ غنی آن اشاره دارد، اگرچه مطمئناً در گذشته گیر نکرده است. چندین طراح برجسته دیگر، از جمله رنزو مونگیاردینو، تونی چی، تیری دسپونت و الکساندرا شامپالیمو نیز مهر خود را بر آن گذاشته اند. جدیدترین به‌روزرسانی آن، اضافه شدن داولینگ در کارلایل است، اما محبوب‌ترین فضای آن «بیملمن بار» است که دارای نقاشی‌های دیواری با دست توسط لودویگ بملمانز، نویسنده کتاب‌های کودکان مادلین است.

هتل تراس پلازا توسط SOM

در سال 1948، شرکت نوظهور Skidmore, Owings & Merrill مأمور ایجاد هتل Terrace Plaza در سینسیناتی شد – اولین هتل جدید آمریکا که پس از جنگ جهانی دوم ساخته شد. ناتالی دبلوا طراح اصلی بود و از هتل به عنوان راهی برای معرفی مدرنیسم به ایالات متحده استفاده کرد و نقطه عطفی در سبک بین المللی ایجاد کرد و طراحی داخلی هتل را با هنر مدرن خوان میرو، الکساندر کالدر، سائول اشتاینبرگ و جیم دیویس تزئین کرد. این اولین هتل در ایالات متحده بود که دارای آسانسورهای بدون اپراتور، اتاق هایی با کنترل گرمایش و سرمایش جداگانه و مبل هایی بود که می توانستند با فشار دادن یک دکمه به تخت تبدیل شوند. علیرغم تعیین استاندارد برای امکانات مدرن، هتل رو به ویرانی رفت و به کلی متروکه شد.

هتل Cala di Volpe اثر ژاک کوئل

در دهه 1960، زمانی که شاهزاده کریم آقاخان چهارم تصمیم گرفت خط ساحلی ناهموار ساردین را توسعه دهد که اکنون به نام کوستا اسمرالدا شناخته می شود، او می خواست زیبایی طبیعی این منظره را حفظ کند. او تعدادی از بهترین معماران روز را برای طراحی چهار هتل استخدام کرد که نمادین ترین آنها هتل Cala di Volpe است. ژاک کوئل، که خود را یک مجسمه ساز-معمار می نامید و دوست پابلو پیکاسو و سالوادور دالی بود، مغز متفکر پشت فرم مواج بود که به نظر می رسد با سایت ترکیب می شود. او بسیار جلوتر از زمان خود، از مواد طبیعی مانند گچ، شیشه های رنگی و چوب برای ایجاد ظاهری لوکس در این مکان استفاده کرد. این هتل که اکنون عضوی از مجموعه لوکس ماریوت است، اخیراً از یک تجدید چهار ساله توسط برونو معینارد و کلر بتایل پدیدار شده است.

طراحی داخلی هتل رویال کپنهاگ اثر آرنه یاکوبسن

هنگامی که آرنه یاکوبسن – که یکی از پدران مدرنیسم دانمارکی به حساب می‌آید – توسط سیستم‌های هواپیمایی اسکاندیناوی (SAS) برای طراحی داخلی هتل در مرکز کپنهاگ استخدام شد، هیچ جزئیاتی مورد توجه قرار نگرفت. این هتل که در سال 1960 افتتاح شد، Gesamtkunstwerk یاکوبسن است – یک اثر هنری کامل – که او همه چیز را تا ظروف نقره رستوران برای آن طراحی کرد. در واقع، صندلی های معروف Swan، Egg و Drop او به طور خاص برای هتل ساخته شده است. اکنون توسط Radisson به عنوان هتل سلطنتی Radisson Collection اداره می شود و توسط Space Copenhagen در سال 2018 به روز شد.